Week 4

Zondag 1 februari – vervolg
Niet dat er nou veel gebeurd is vandaag. Vrij relaxte dag. Maar ik voel me enorm verwend. Er is de hele dag al internet en elektriciteit. Dat is als je een dagje niets te doen hebt echt heeeel fijn. Want ik kan wel een boek lezen; maar die staan op mijn Ipad; dus die moet wel opgeladen zijn dan.
’S Avonds gezellig gegeten met Sanne; Koreaanse Jumuluk op; ons enigszins vergist. Het zweet stond op ons voorhoofd. Oef wat was dat spicy. Maar stoer, en toch enigszins Hollands als we zijn alles opgegeten (zonde om te laten staan toch).
Daarna de avond, tevens het weekend afgesloten met de serie New Girl; lekker lachen om domme grappen.

Maandag 2 februari
Oef, wat een grauwe, grijze, regenachtige dag. Na een nacht niet zo lekker te hebben geslapen (de jumuluk is toch wat verkeerd gevallen) ging mijn wekker al om 06.30 uur af. Ik had met Lonneke en Jan Willem afgesproken om op tijd op de Greenshop e zijn om een cake te bakken. Dus gewapend met een lange broek, dichte schoenen en een paraplu naar de Greenshop. Aldaar de cake gebakken; errug goed gelukt!

Rond 10 uur kregen we het druk. De ouders van Jan Willem waren met vrienden gearriveerd. Ze bestelden alle vier een cappuccino met cake. Oef, dat vergt wat organisatie. Belangrijkste is dat je gewoon even geduld moet hebben. Het komt allemaal heus wel; alleen pas na een half uur.
Maar het was erg leuk om te doen, voor mij was het ook rennen en vliegen en dat zonder horeca ervaring met het nodige handen en voetenwerk haha.

’S Middags zijn we met zijn allen bij het Indiase restaurant waar ik zaterdag ook was geweest wezen lunchen. Andere curry uitgeprobeerd, die ook al zo overheerlijk was.
Daarna nog allerlei klusjes gedaan; stocklist met Sisiya bijgewerkt; kloppen de prijzen nog? Is alles nog steeds te verkrijgen? Best lastig, ze werken hier nooit met een laptop dus ze vinden het allemaal erg leuk.
Tussendoor kwam de brandweer nog langs om uit te leggen hoe de brandweer werkt en wat te doen bij brand en wat we allemaal nog moeten aanpassen.. wist ik natuurlijk al lang met een preventiemedewerker als moeder. We moeten op de muur exit, pull/push schilderen, de gasfles moet naar buiten en we moeten de snijplank op het vuur bij een pan gooien. Dat zijn wel de hoogtepunten. Dit werd Ellen, Gift en mij met nodige stemverheffing verteld; dat het effe duidelijk overkomt.

En nu zit ik weer te typen met mijn beentjes omhoog bij Joys. Zometeen als avondeten wat crackers met een gekookt eitje eten, en als toetje een crackertje jam? Haha.

Dinsdag 3 februari
De dag van het uitgeven van een deel van de donaties. Ik heb hier niet zoveel meer aan toe te voegen, een uitgebreid verslag hiervan heb ik al geschreven.
Ik geniet steeds van de foto’s en ben aan het nadenken en overleggen over de rest van de besteding van de donaties.

Woensdag 4 februari
Another cake bake day. De cakes worden goed verkocht dus ik bak dagelijks een cake. Direct na mijn ontbijtje ga ik aan de slag. Nadeel is dat de studenten en medewerkers dan nog bezig zijn met alles klaar zetten en schoonmaken en we de cake wel op tijd af willen hebben voor klanten. Maar vandaag heb ik Collins erbij genomen. Ik had de verhoudingen op een papiertje gezet en hij mocht het maken. Hier en daar wat hulp, maar hij deed het best goed. Mixen ging wat ruig; de spetters vlogen alle kanten op. Maar het resultaat mocht er zeker wezen.
Daarna met Lonneke wat boodschappen gaan doen, Jan Willem onderweg even afgezet. Werden we aangehouden door de politie. Lonneke moest haar rijbewijs laten zien. Laat ze die nou net nu niet bij zich hebben (auto werd vandaag omgeruild: heeft m altijd in dashboard liggen). Die man wilde niet geloven dat ze een rijbewijs had. Hij geloofde haar niet en ze moest betalen. Met veel overredingskracht is het gelukt om hem te overtuigen het rijbewijs even op te halen. Tien minuten later waren we terug is die politieman weg... Tjonge jonge.. Malawi...!

‘s Middags ice coffee en ice tea gemaakt: inclusief foto's, want ook hier moet uiteraard een stappenplan van gemaakt worden. Daarna kwamen er allemaal Engelse vrijwilligers langs. Zij zijn met een grote groep en verblijven in gastgezinnen. Eind van de dag en in het weekend strijken ze vaak bij Joys neer. Ik raakte met ze aan de praat dit weekend en heb ze over de Greenshop verteld: vandaag hadden ze het gevonden en vertelden ze het aan elkaar. De hele middag hadden we inloop van hen en helaas moesten we ze om 17u toch echt zeggen dat we gingen sluiten.. Volgens mij hebben we hier wel goede klanten aan binnen gehaald. Dat wordt nog meer cakes bakken, fruit juices maken en Malawiaanse snacks inkopen! En het belangrijkste; de studenten inwerken ;).


Donderdag 5 februari
De dag begon rustig. Samen met Gift even op pad geweest voor een passend simkaartje in mijn iPhone. Afgelopen zaterdag was ik afgewimpeld dat ze die niet hadden. Vervolgens had ik er eentje gekocht en geprobeerd te snijden/knippen maar dat pakte niet zo goed uit. Ellen en Gift waren overtuigd dat er wel een passend simkaartje verkocht werd. En ja hoor, 10 min later stonden we weer buiten. Ik blij. Nu heb ik onbeperkt whatsapp op m’n telefoon. Verder niet, maar goed ik ben toch wel een beetje verwend en Nederlands dat ik een beetje appen met iedereen wel erg waardeer. Ben ik toch nog een beetje dichtbij.

Rond uur uur of 11 arriveerde Jan Willem ook in Greenshop. Uiteindelijk nog een geluk. Het was echt spitsuur tussen 13-14 uur met klanten in het Café. Samen met de studenten hebben we een uur lang hard gewerkt om de bestellingen te verwerken. De studenten doen dit echt super, voelen elkaar feilloos aan en zien wat er moet gebeuren. De voorraad Samosa’s was in no time op, gauw nieuwe bijgekocht op straat. Lemoncake is een succesnummer, ik bak er iedere dag eentje, maar ook deze was weer op. Dus ook daar een nieuwe van gemaakt. We merken dat het rond het middaguur druk is en dat iedereen dan op zoek is naar een lunch. Dus we snijden ons gek aan de mango’s en kunnen Samosa’s niet aanslepen. Toch maar eens nadenken over simpele sandwiches met guacamole of tonijnsalade ofzo. Eerst maar even stap bij stap zorgen dat ze lekkere cakes kunnen bakken en cappuccino’s kunnen maken.

Jan Willem vertelde nog een mooi verhaal. Ze hebben sinds dinsdag 3 kippen bij hun huis. Hij had de nachtwaker gevraagd om in de gaten te houden of ze ‘s avonds wel op stok gingen en het binnenhok dan ook af te sluiten. Op een gegeven moment hoorde hij wat kabaal, dus ging even kijken. De nachtbewaker had de kip vrij ruw beetgepakt in twee handen en liet de kip de trap op lopen; soort cursus nop stok gaan. Echt een hilarisch verhaal.

Net voor mijn vertrek liet Ellen mij een enorme sprinkhaan zien, of een grashopper zoals ze hem hier noemen. Een prachtig beest op afstand. Ik probeerde op afstand wat mooie foto’s te maken maar wilde echt niet te dichtbij komen. Nou dat hadden ze allemaal door.. Gift pakt die sprinkhaan op en houdt m op een moment dat ik even niet oplette dat beest voor m’n neus. Ik schrok me wezenloos begin gelijk van alles in het Nederlands te roepen en dook weg dit alles onder grote hilariteit van de rest. Ach ja, ik ben niet zo’n insectenmens.

Vrijdag 6 februari
Vandaag hebben we maar wat meer Samosa’s ingekocht, geen overbodige luxe want Jan Willem is tussendoor alsnog nieuwe Samosa’s gaan kopen. Gaan als een trein. Nu moeten we er nog een manier op vinden om er iets meer winst op te maken. Toeristen kopen ze wel, maar het moet ook betaalbaar blijven voor Malawianen en je hebt met een inkoopprijs te maken én we willen geen onderscheid maken tussen toeristen en Malawianen.. Best lastig.

Tussendoor ben ik even op pad geweest naar de immigratiedienst. Ik moest mijn visum verlengen. Lonneke en Jan Willem hadden me even afgezet met de auto en uitgelegd waar ik heen moest. Het was een vrij vervallen gebouw, trap op gelopen en ik kwam uit in een lange smalle gang. Room 4 was de kamer waar ik zijn moest. Ze hadden me al gewaarschuwd dat het erg lang kon duren, dat ze dan lekker op telefoontjes aan het spelen waren en jij daar rustig op kon wachten. Niets was minder waar; bij mij ging het erg vlot. Ik werd snel geholpen, formuliertje ingevuld, ergens anders betalen, 10000 kwacha armer, maar ik mag weer 2 maanden blijven, en weer terug naar room 4. Alles werd gecontroleerd en ik kreeg mijn stempel. Binnen een half uur stond ik weer buiten.

Net op tijd terug voor het spitsuur in het Café want ook nu was het weer lekker druk en was de cake in recordtempo uitverkocht.

Lonneke en Jan Willem waren met Richard naar de tandarts gegaan. Hij klaagde over flinke pijn in zijn mond. Sowieso heeft hij een enorm gapend, bruin gat in zijn beide voortanden. Bij tandarts werden ze gelijk geholpen, het bleek dat hij 6 gaatjes had, dat er een kies verwijderd moest worden, dat de wortels van een eerder verwijderde kies er nog in zaten en werden z’n voortanden mooi gerepareerd. Ruim twee uur later was hij klaar, onder de verdoving en met tranen in z’n ogen van pijn en blijdschap mocht hij weer mee. Dit heel grapje kostte 25000 kwacha, voor een Malawiaan enorm veel maar voor ons niets, 50 euro ongeveer. Hoeveel zouden we hier in Nederland voor kwijt zijn? Bizar.

Daarna kwamen alle studenten naar de Greenshop ze zouden wat uitleg krijgen over hoe het volgende week zal gaan als ze alle vijf iedere dag gaan komen. Er moest wel een soort rooster komen zodat ze zich niet zouden gaan vervelen. Dus dit had Lonneke gemaakt. Een hartstikke overzichtelijk rooster. Echt iets typisch Nederlands. Studenten snapten het goed maar we zijn wel heel benieuwd hoe het in z’n werk gaat volgende week.

Toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Ik kon dit weekend mee met Lonneke en Jan Willem, erg gezellig. We hebben lekker gekletst en gegeten en uiteindelijk viel ik in bed vrij snel in slaap. Het was een drukke maar ontzettend leuke week geweest.

Zaterdag 7 februari
Een bewolkte dag in Nhkata Bay, maar een heerlijk temperatuurtje. Op het moment dat ik dit typ op de veranda hoor ik het gebrom van een motor aankomen en is het dus weer tijd voor het wassen van de ambulance.

Tevens tijd voor het wassen van mijn kleding. Ik heb hier nou eenmaal heen kledingkast vol. Wat ben ik in Nederland toch verwend. Hoe vaak heb ik wel niet tegen mama gezegd. ‘ ik weet niet wat ik aan moet’ of dat mams dat tegen mij zegt. Hier heb ik de keus uit 3 rokjes, 2 broeken en een aantal shirtjes. Makkelijk hoor!
Maar goed het was dus wel weer tijd voor een wasdag. Lekker in bikini, nadat het een nachtje had geweekt, uitgespoeld in het meer. Goh ik raak al aardig ingeburgerd.

Verder was het een enorme luierdag vandaag. Beetje gelezen, serie gekeken, gegeten, gekletst, gewhatsappt. Heel relaxed dagje met weinig bijzonderheden. Tot een uur of 5. Ineens hoorden we Charly de hond hard blaffen. Voor in het meer, recht voor het huis stond een man heel hard te roepen, Charly uit te dagen en raar te doen. Hij bleek dronken. Er viel geen zinnig woord met hem te wisselen, nadat Jan Willem een aantal keer had gevraagd of hij wilde ophouden en ergens anders zich wilden wassen. Dat werkte niet, bleef maar door gaan. Uiteindelijk begon hij zich ook nog recht voor onze neuzen uit te kleden en uitgebreid te wassen.
We konden niet anders dan er om lachen. Mannen zijn over het algemeen best preuts, voorzichtig achter de rotsen wassen etc. Deze man geneerde zich totaal niet.
Zoals Lonneke zo mooi zei: ‘ tja dan denk je dat het een rustige dag is: er gebeurt iedere dag wel iets’.

Daarna gezellig gekletst, wijntje gedronken en spaghetti gemaakt. De avond vloog weer voorbij.

Zondag 8 februari
Wakker worden met het uitzicht van Lake Malawi is iedere keer weer geweldig. Vanmorgen waren er rond zo’n 10 vissersbootjes. Smalle kano’s gemaakt van een boomstam. Met 3 of 4 bootjes verspreiden ze netten in het water om vissen te vangen. Als de vangst goed is, peddelen ze als gekken om het net weer binnen te halen. Erg leuk gezicht. Trouwens ik denk dat het zo gaat... Als ik een beetje oplet hoe ze het doen.

Ik zit nu lekker relaxed in m’n pyjama te typen, beetje om me heen te kijken en te genieten. Aan de overkant zie ik de bergen van Mozambique en Tanzania.

Met zulke uitzichten, de uitdagingen van de Greenshop iedere dag, het leuke contact met Lonneke en Jan Willem en iedereen binnen de Greenshop, vooruitzichten wat er nog gaat komen en toch ook het regelmatige contact met het thuisfront (zo fijn) kan ik niet anders dan hier enorm genieten.

Ik ben blij en trots dat ik mijn droom nu aan het beleven ben, wil iedereen bedanken voor de leuke reacties!