Week 8

Zondag 1 maart vervolg
Rond een uur of 1 met Sanne afgesproken bij Butterfly Lodge, waar zij verblijft. Inmiddels was de zon flink gaan schijnen. Het weer kan hier flink veranderen, wat dat betreft net Nederland. Tegen de tijd dat ik daar was aangekomen lekker bezweet, het is toch nog wel een wandeling van ruim half uur, heuvel op, heuvel af. Eenmaal daar aangekomen bleek dat er net goede internetverbinding was en dat Sanne daar uiteraard wel even gebruik van moest maken om te kunnen Skypen... Tsja dat liet ik mij geen twee keer zeggen: dus vriendjelief wakker geappt en ook even geskyped.

Daarna aan onze tocht begonnen, Hanne en Floris wisten wel een mooie wandeling... Nou we waren meteen al de klas kwijt en zijn zelf maar beetje gaan wandelen. Op een strandje genoten van de picknick: boterhammen met guacamole, had ik meegenomen.
Happy Coconut kwam ons nog vergezellen, maar hebben we toch vriendelijk doch dringend afgewimpeld en onze weg weer vervolgd naar een andere Lodge waar we vroegen om een fruit Juice. Hij dacht dat hij alleen lemon juice had. Ik riep er nog voor zekerheid achteraan zonder suiker! Nou we hebben t geweten, t was eg verfrissend zullen we maar zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog.
Daarna weer teruggewandeld want om 17u had ik een skypedate met m’n jarige opa en de hele familie, wat was dat fijn zeg, echt van genoten.
Na een lekkere douche weer terug gewandeld, want de avond zouden we bij Kaya Papaya doorbrengen en een maaltijd nuttigen. Helaas viel mijn saté vies tegen, maar dat mocht de gezellige avond niet drukken.

Maandag 2 maart
De dag van oorspronkelijke opening. Deze is vandaag niet doorgegaan er waren wat zaken die is eerst goed moesten worden geregeld en een opening was toch eigenlijk op te korte termijn gepland.
Uiteindelijk werd het voor mij een rustige dagje bij de Greenshop.. Weer verder gegaan met het gebarenboek, geholpen in en rond de keuken en tussen de middag geluncht bij Joys place. Eigenlijk niet zulke hele bijzondere dingen meegemaakt vandaag :)

Dinsdag 3 maart
Holiday! Martyrs’ Day. Oftewel een dag waarbij de Malawiaanse bevolking de soldaten herdenkt die omgekomen zijn bij verdediging van hun land.. Ooit een keer.
Het houdt hier meer in dat er veel toespraken zijn, kerkdiensten en dat de bevolking gaat drinken...
Grappig is dat de toespraken in Nhakata Bay gehouden werden op het voetbalveld. Tegenover het voetbalveld is een gevangenis. De gevangenen zie je regelmatig rond de gevangenis aan het werk in hun witte pakjes, meestal zie ik er geen bewakers bij, maar wellicht zijn die undercover ;). De gevangenen waren maandag ook de tenten aan het opzetten op het voetbalveld.. Houdt ze zo lekker van de straat, uhh gevangenis he. Blijft een gek gezicht. Kan allemaal hier.

Ik had vanochtend met Shida, de timmerman afgesproken bij Kaya Papaya. Helaas regende het nogal flink en had ik niet zo’n zin in een drijfnatte wandeltocht met grote kans dat Shida er niet eens is... Vanwege de regen.
Want als het regent dan is dat een heel geldige reden om niet op je afspraken of werk te verschijnen.
Jan Willem zou vandaag samen met Steve naar Lilongwe gaan voor inkopen die niet in Mzuzu gedaan kunnen worden en Steve had een afspraak in ziekenhuis daar. Jan Willem stelde wel voor dat ik in hun auto naar Shida mocht, dan zou hij me wel even een lesje geven in rijden in een automaat, aan de linkerkant, in Malawi. Uitdaging op uitdaging. T was even wennen, maar op een gegeven moment had ik het door. Jan Willem afgezet bij Kaya en Shida stapte in. (Jaja, hij was er, ondanks de regen). Tot op dat moment had Shida werkelijk nog geen idee waarvoor ik hem had laten komen maar hij stapte zonder enige argwaan in.
Ik wilde graag met hem naar een schooltje rijden van stichting Chimwemwe waar ze een mooie houten schommel hebben gebouwd, zodat Shida een goed voorbeeld heeft voor de schommel die ik op het land voor de jongetjes wil bouwen vanuit de sponsoring van leerlingen van Aria d'r school in Piershil. Wauw, wat hebben die hard gespaard, hartstikke lief. Daar moet dus een goede, degelijke schommel komen te staan.
Na, wat foto’s gemaakt te hebben, overleg en wat opmetingen zijn we weer vertrokken.

De rest van de middag lekker relaxed doorgebracht. William de metselaar is in de badkamer bezig om te tegelen. Dus we kunnen voorlopig even niet douchen.
's avonds samen met Lonneke genoten van een mooie zonsondergang, wit wijntje en lekkere pastasalade.

Woensdag 4 maart
Wauw, wat een heftige nacht was dat. Oké, eerlijk. Ik heb er niet heel veel van meegekregen... Lonneke was zich een aantal keer rot geschrokken van de onweer. Ik lag in coma denk ik.
’ S Ochtends regende het nog steeds enorm hard, was er geen elektriciteit en ging het meer vreselijk te keer. Hele modderstromen uit naastgelegen rivier en de boot was flink volgelopen. T was al met al best wel een mooi gezicht, en lekker rustig, er waren geen wasvrouwen. Of Nouja, rustig, de regende maakte wel flink herrie uiteraard.

Het was mijn plan om vandaag met openbaar vervoer, taxibusje naar Mzuzu te gaan. Lonneke moest thuis blijven voor William, de metselaar. Maar met deze vreselijk regen zag ik het niet zo zitten om in een taxibusje te stappen en naar Mzuzu te rijden over die weg naar Mzuzu, vol gaten, grote kans dat er weer bomen waren omgevallen of iets dergelijks. Helaas hield de regen ook niet echt op, dus legde ik me maar neer bij een rustig dagje Nhakata Bay.
Rond een uur of 11 kwam William, in person: “i’m not feel very well because of rain”. Okeeee... Werken kwam hij dus niet doen, dit komen vertellen in de regen wel. Het blijft soms toch een vreemd volkje hoor die Malawianen haha.

‘Smiddags klaarde het een beetje op en ben ik even een uurtje aan de wandel gegaan. Inmiddels was ik wel klaar met boekjes lezen, series kijken. Een beetje beweging kan natuurlijk nooit kwaad.

Ik was trouwens vanmorgen al vroeg begonnen met het maken van pizzadeeg. Dus na mijn wandeling kon ik verder met groenten snijden en ‘S avonds maakte ik een best wel lekkere pizza, hij zag er in ieder geval erg goed uit. Helaas had ik bakpapier gebruikt, Lonneke had me nog gewaarschuwd, dat enorm aan deeg bleef plakken. Dus we moesten de pizza toch echt omgooien om het bakpapier van de bodem te schrapen. Haha, ach, er is altijd wel iets ;). Het misdeed niets aan de smaak.

Donderdag 5 maart
Half dagje Greenshop. Door de regen... Kunnen we almaar dagen niet douchen. Dus zouden we vandaag een half da game naar de Greenshop gaan zodat William 's middags weer verder kon met tegelen. Uiteraard verliep dit weer anders dan gepland, maar he, dit is Malawi.
In Greenshop aangekomen alle aankopen van Jan Willem uitgepakt. Weer wat nieuwe elektrische apparaten erbij die ze kunnen slopen. Iets aardiger gezegd: een staafmixer of normale mixer zijn niet echt spullen die studenten vaker gebruiken en op de een of andere manier zijn ze dan niet juist voorzichtiger maar gaan ze er ruwer mee om. De boel was dus kapot, binnen een half jaar ofzo.
Toch ook nog maar lesje geven in toekomst:” hoe gebruik ik een mixer zodat deze heel blijft’.

Vandaag was student Collins er niet. Hij bleek geschorst te zijn. Er waren de afgelopen weken diverse spullen gestolen. Het was ons wel opgevallen dat sommige voorraden wat sneller gingen dan anders maar door drukte verder ook niet echt achter aangegaan. Nu kwam aan het licht dat hij wat dingen heeft meegenomen. Helaas is hij waarschijnlijk echt niet de enige en zullen anderen waarschijnlijk ook wel een en ander meegenomen hebben. Het gaat dan om schoonmaaklapjes, lepel, zeep, spaghetti. Echt geen grote dingen, wat het misschien nog wel triester maakt. Het is in Malawi eigenlijk best heel gewoon dat er dingen gestolen worden, dit gebeurd eigenlijk altijd wel en elke werkgever weet ook wel dat het gebeurd. Maar nu gaat het om toch om meerdere dingen.
Ik vind het best wel schokkend dat het op zulke grote schaal gebeurd en dat het eigenlijk heel gewoon is hier. Uiteraard kan dit niet getolereerd worden, geld groeit niet aan de boom, en zijn er consequenties aan verbonden. Hopen dat hier dan maar van geleerd wordt.

Naar aanleiding hiervan de inventarisatie van alle keukenspullen maar weer opnieuw gedaan. Een behoorlijke klus. Keukenkastjes waren best wel een rommeltje. Met de gedachte waarom dit opnieuw moest maar aan de slag geweest. Best een tijd mee bezig geweest, tegelijkertijd alles ook maar weer netjes opgeruimd zodat er weer een beetje orde is.

Daarna op tijd weer huiswaarts. Dierenarts uit Mzuzu meegenomen. Hij moet 5 weken lang iedere week een hond van vrienden van Lonneke en Jan Willem injecteren die een gezwel heeft. Best sneu, deze mensen zitten nu in Engeland dus zij bekommeren zich een beetje om Penny. Het is toch wat, de dierenarts rijdt helemaal mee om 1 hond te injecteren. Gelukkig had Steve ook nog wel een hond die een inenting kon gebruiken, dus de teller kwam daardoor op 2 honden te staan. Volgende week komt ie weer.
Penny zwierf een beetje rond het huis en dierenarts pakte z’n spullen, Jan Willem de hond, en in een huis in aanbouw werd de klus even geklaard.
Ik blijf me verwonderen.

Daarna naar huis waar ik een redelijke Hollandse maaltijd bereidde. Salade met zelfgemaakte rösti van zoete aardappel en home made gehaktballetjes. Lekker joh. En dan was het ook nog volle maan, die prachtig scheen over het meer heen, kwamen er ook nog vissersbootjes door het weerkaatsende maanlicht gevaren, oef, genieten.

Vrijdag 6 maart
Om 6.45 uur lag ik in bikini in het meer. Douchen. Best verfrissend kan ik je vertellen zo vroeg.. Na een ontbijtje mij. Tas ingepakt en samen met Lonneke richting Mzuzu vertrokken. Onderweg timmermannen Shida en Stanley opgepikt zodat ze bij Greenshop weer aan slag konden voor wat klusjes.
Samen met Sisiya en Nhtandandose wat gebarenfoto’s opnieuw gemaakt. Ze vinden het prachtig maar zijn ook wel onzeker en lopen steeds naar Levi toe om het gebaar te checken. Daarna mochten de studenten gezellig met z’n allen mango’s schillen, heeeeel veel mango's. Om later deze middag jam en juice van te maken.
Eind van de ochtend met Lonneke op pad geweest voor wat boodschapjes.
Om half 3 begon mijn tocht naar Luviri, het dorpje waar Eva Demaya centrum is, waar Sanne vrijwilligerswerk doet.
Eerst in een shared taxi, iedereen wilde me wel in z’n taxi hebben. Op een gegeven moment een rustige man die zei kies deze maar. Oké, braaf opgevolgd. En dan is het wachten tot taxi voller dan vol zit en kan vertrekken. Dit duurde een klein half uurtje, gezellig een vrouw half op schoot, terwijl ik daar ook nog mijn eigen tassen had. Maar goed, ruim een uur gereden naar Rumphi, volgende grote stad. Onderweg was de chauffeur zoekende met zijn radio, knoertershard stond dat ding aan, gelukkig wist hij de volume knop later nog wel te vinden. In Rumphi weer uitgestapt, daar zou de ambulance van het centrum mij op komen halen, die moest daar toch zijn. Samen met nog een ander dame zaten we voorin het de ambulance, nog meer opgepropt dan de shared taxi, het was 27 km over een onverharde, extreem hobbeldebobbel weg. onderweg aantal keer gestopt om wat mensen een lift te geven en weer te droppen ergens. Multifunctioneel ding die ambulance. Om kwart over 6 (bijna 4 uur later) kwamen we aan. Sanne stond me buiten op te wachten en het eten stond al warm op tafel. Ze zit hier grootste deel van de tijd alleen in het hostel, maar er wordt 3x per dag eten voor haar klaar gemaakt. Vanavond schafte de pot rijst met beef en groentenprutje. Wel prima.
Daarna hoorde ik in de verte allemaal tromgeroffel en gezang, Sanne legde uit dat dat Vimbuza was, een traditionele helingsdans die ik elke vrijdagavond plaatsvindt. Kan soms hele nacht doorgaan. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.. Dus we gingen gehuld in Malawiaanse chitenge even een kijkje nemen. Waren mannen op djembes aan het spelen, vrouwen met houten blokjes tegen elkaar aan het slaan en in het midden stond een vrouw heel uitgebreid te dansen, met om haar enkels, armen en heupen ringen en bellen zodat het veel geluid maakt omdat zij in het middelpunt staat en dus ook duidelijk te horen. Zij moet zo uitbundig dansen dat ze op een gegeven moment in een soort trance raakt zodat de boze geesten verdreven kunnen worden. Dit duurde bij deze vrouw erg lang, ze raakte niet in trance en na een half uur hadden wij het wel weer gezien en vooral gehoord. Best geluid produceren deze mensen.
Savonds nog gezellig een filmpje gekeken en bij Sanne in haar kamer geslapen. Oooohhh wat heeft Sanne veel kleren en spullen, ik ben jaloers haha.

Zaterdag 7 maart
Uiteraard door alle vreemde geluiden om mij heen, vooral vogeltjes gekke beesten, alweer vroeg wakker. Lekker geplast in het gat in de grond wat ze hier hebben. Poeh, afzien joh, op je hurken en dan ook nog goed richten in dat smalle gat. Ik vind het een opgave op zich.
Na een ontbijt van wentelteefjes en vers fruit een rondje gelopen over het centrum. Sanne heeft me de verloskunde kamer, apotheek en allerlei andere klinieken laten zien. Tuurlijk, zeker na India, ben ik wek wat gewend, maar het blijft wel indruk maken. Buiten staat een soort grote ijzeren ton, daar gaan de placenta’s in om later verbrand te worden. Ach, eigenlijk is dat niet eens zo heel raar, Sanne vertelde dat bij een thuisbevalling in Nederland de placenta ook gewoon in de container gaat die het eerst geleegd wordt. Dus misschien vind ik die ijzeren ton dan nog wel een beter idee..

Rest van de middag niet veel bijzonders gedaan. Sanne geprobeerd in te maken met Rummikub, wat helaas niet gelukt is en s' avonds lekker filmpjes gekeken.

Zondag 8 maart
Gisteravond was het door filmpjes en gezellig kletsen voor onze Malawiaanse leefstijl best laat geworden. Maar uiteraard waren we weer vroeg wakker. Na weer een ontbijt van wentelteefjes zijn we een stukgaan wandelen. Dwars door bush bush, maïsvelden en tabaksplanten door. Best een mooie wandeling. Daarna was het alweer tijd voor de lunch. Pasta met linzen, bonen, tomaten, ui en een gekookt ei. Best aparte combi en echt niet mij favoriet, but he! Het vult! Om half 2 kwam de ambulance me weer ophalen. Het was een prettige rit, gezellig gekletst met Bryan de chauffeur. Hij bracht me naar Bolero een dorp 11 km verderop. En daar begon de uitdaging, er stonden twee ‘taxi’s te wachten, een klein autootje waarvan ik dacht kan jij überhaupt over de weg komen en 1 grotere auto, waarvan ik eigenlijk dacht dat ie nu direct naar de sloop gebracht zou worden. Maar nee, deze tweede auto daar mocht ik in stappen. Er zaten al drie mensen op de achterbank en drie mensen voorin, dus ik vroeg toch enigszins verbaasd: ‘here?’ En begon een beetje te lachen. ‘Why are you laughing?’ Ohhhh.. Dit was serieus. Ik ging zitten de deur werd dichtgegooid en ik had meteen een blauwe heup van de deur. But who cares. Gezellig joh. Daarna ging de motorkap van de auto open, werd de auto door 4 man geduwd werd er aan wat draadjes gefrunnikt en ja hoor de motor deed het ook nog! Wat een geluk had ik! Daar gingen we dan 16 km over een onverharde weg met een auto die val ellende bijna uit elkaar viel en ook nog eens 7 volwassenen moest vervoeren. Maar geloof t of niet, we hebben t gered naar Rumphi. Daar aangekomen stonden er gelijk 6 mannen aan mijn autoraampje die me allemaal in een taxi naar Mzuzu wilden hebben. Dus ik iets knorrig:’ can I first open my door?’ daarna maar gelijk in de eerste auto gestapt, die uiteraard ook weer overladen werd. Maar ik ging lichtelijk demonstratief zitten zodat we niet weer met z’n vieren op de achterbank moesten. Helaas voor de mensen achter mij (ook nog 2 stoelen) moest die beste man daarbij, zaten ze met 4 mensen op 2 stoelen. Ik voelde me toch wat schuldig. Gelukkig vond iedereen mij weer heel interessant dus hopelijk maakte dat wat goed voor ze haha. Nadat de volumeknop op standje hard was gedraaid kon de reis richting Mzuzu gaan beginnen.
Inmiddels veilig aangekomen voor mijn laatste weekje Greenshop.

Ik heb er zin in en ga er nog even dubbel en dwars van genieten!!