Week 6

Maandag 16 februari
Na een nacht vol onweer en regen, was het een vrij grauwe ochtend. Het was weer passen en meten om alles in mijn backpack te krijgen (hoe krijg ik het voor elkaar.. en dan wil ik ook nog souvenirs meenemen straks.. hmmm). Maar het is gelukt. Backpack even opgeborgen in de kast, die zou ik in de middag ophalen met Lonneke en Jan Willem. Op naar de Greenshop. Iedereen was alweer vol goede moed bezig en ik kreeg allemaal complimentjes over mijn broek. Ze vonden ‘m prachtig.
Om 11 uur hadden we overleg met Bobby en Ellen. Dit is wekelijks op de maandag. Bobby heeft de minister van huppeldepup aan de telefoon gehad en ze heeft toegezegd op onze opening te komen! Dat is best gaaf. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Bobby ging dagelijks naar een kantoor om dingen te bespreken; en op een gegeven moment kwamen ze met een lijst aan waar allemaal voor gezorgd moest worden als ze kwam (drankjes en hapjes voor 6 man, overnachtingen, bewakers, benzine en nog meer heel aparte dingen). Bobby kwam uiteindelijk met iemand anders in contact, en die zei dat daar niks van klopte en gaf het directe telefoonnummer van de minister. Deze beste dame heeft haar verontschuldigen aangeboden voor al die bizarre kosten, want daar klopte niks van. Allemaal bij elkaar verzonnen. En de minister gaf aan op 1, 2 of 3 maart wel te kunnen. Dus we hebben voor maandag 2 maart gekozen om de Greenshop officieel te openen. Leuk dat ik daar nog net bij kan zijn

Ondertussen in de keuken...
Levi en Collins hebben deze week keukendienst. Dat betekent dat ze de hele week verantwoordelijk zijn voor de keuken en het cafe. Daar horen ook het checken van de voorraden en invullen van de voorraadlijst bij en daarna dus boodschappen doen. Dit alles heeft ze ongeveer 2 a 3 uur gekost? Rekenen, rekenen, vragen, nog eens kijken. We waren er niet de hele tijd bij; maar wat ze toch allemaal gedaan hebben? Het is ons een raadsel.
Hierdoor was het ze ook niet gelukt om op tijd een cake te bakken. Dit hadden we gevraagd. Zodat er rond een uur of 11 een verse cake zou staan. Aan de hand van het foto stappenplan is het ze uiteindelijk wel helemaal zelf gelukt en stond er om 13.00 uur een prachtige goudbruine lemon cake. De Lemon cake is toch wel een hit. Vorige week was er een rabarbertaart en koekjes, maar er werd diverse keren gevraagd naar de lemon cake. Tsja, dan houden we die er maar even in voorlopig ;).

De middag stond verder in het teken van wat dingen voorbereiden, voordoen etc.
Op tijd richting Nhkata Bay gereden. Waar deze avond verder niet veel bijzonders meer gebeurde.

Dinsdag 17 februari
Een heerlijke nacht geslapen. Inmiddels aardig wat bedjes hier in Malawi gezien (verschillende bij Joy, in Lilongwe, hier) Maar dit bed is toch echt het lekkerste.
Eerst hier even een dagplanning doorgenomen; wat moet er allemaal gebeuren voor de opening? En ook voor woensdag. Want woensdag zou de eerste dag zijn dat er Lonneke, Jan Willem en ik alledrie niet in de winkel/cafe aanwezig zijn. We moesten zorgen dat alle sheets af zijn, zodat de studenten de foto’s en beschrijvingen kunnen volgen om snacks en drankjes voor de klanten te maken.

De laatste foto’s heb ik gemaakt en de sheets zijn afgerond, geprint en gelamineerd. In volle afwachting of de studenten het nu allemaal begrijpen en zelfstandig kunnen maken. Veel dingen kunnen ze al hoor, maar een cake bakken of pannenkoekjes maken is niet gebruikelijk, dus dan is een handleiding wel wenselijk.
Volgens mij heb ik het al eerder verteld maar de studenten eten tussen de middag altijd rijst. Heel af en toe wel eens wat anders. Maar op een gegeven moment, ik weet de aanleiding niet meer, hadden ze bedacht dat het menu wel iets gevarieerder kon. Dus nu eten ze nog 3 keer in de week rijst, 1x brood met pindakaas en 1x spaghetti. Vandaag was het brood met pindakaas dag. Er gaan dan 3 broden doorheen voor 9 mensen, overal wordt een klein vierkantje pindakaas opgesmeerd, dichtgeklapt en opgestapeld. Iedereen eet er wel een stuk of 6 tot 8. Lekker een beker warme melk met suiker erbij en smullen maar. Je ziet aan de meeste gezichten dat ze toch wel liever rijst hebben. Vandaag hadden we bedacht dat ik pannenkoeken met ze zou bakken. Dus een beetje op de gok meel, eieren en melk toegevoegd en bakken maar. Het ging weer erg goed. Wat pikken ze hier alles snel op en wat vinden ze het leuk om te leren en te doen. Heel tof om te zien. Iedereen had dus een lekkere pannenkoek als toetje bij de boterhammen.

Op tijd weer naar huis en bietenrisotto met geitenkaas gemaakt! Smullen! Nooit gedacht dat ik dat hier in Malawi nog eens zou maken! Maar het was erg geslaagd en voor herhaling vatbaar.

Woensdag 17 februari
Een dagje Nhkata Bay. We hebben ons bezig gehouden met het maken van de uitnodiging voor de opening op 2 maart en ik heb geprobeerd een begin te maken met het gebarenboek. Foto’s in een wordbestandje zetten met pijltjes en lijntjes erbij zodat je uiteindelijk kan zien hoe je het gebaar ook moet maken. Nog best lastig om dit goed neer te zetten.. moet er nog wat meer over nadenken.

‘s Middags even met Lonneke door Nhkata Bay gewandeld. Geprobeerd de uitnodigingen af te drukken, dubbelzijdig, maar dat vergt uiteraard nodige inspanning. Met onze eigen hersens, knip en plak werk kwamen we een heel eind om het dubbelzijdig voor elkaar te krijgen, helaas was de printer van zodanige kwaliteit dat we het zonde vonden om de uitnodigingen hier af te drukken. Onze weg door Nhkata Bay vervolgt en even bij een een lodge/cafe/duikschool wat wezen drinken en daarna weer terug gewandeld naar huis.

Donderdag 19 februari
Er was een cake gebakken! Helemaal uit zichzelf hadden ze een cake gebakken, natuurlijk met het prachtige stappenplan ernaast, maar toch. Nu zullen jullie wel denken; een cake, hij is op, dus uiteraard bak je dan een nieuwe cake. Nee, nee, zo makkelijk wordt hier niet gedacht; nou, ja, alleen door de studenten dan! Hij zag er ook best wel goed uit. Had iets meer kunnen rijzen; but hee, this is Malawi! Knappe jongens hoor.

Ik ben samen net Nhtandandose naar Sunbird hotel gewandeld; chique hotel in Mzuzu, waar ze wel een goede printservice hebben. Nouja, goed goed. Het kon er wel mee door. En het was best leuk om zo samen even op pad te zijn. Ik merk dat ik de studenten steeds beter begrijp en zij mij ook best redelijk. Dat denk ik dan he.

Op tijd weer huiswaarts waar Lonneke een heerlijke curry maakte.

Vrijdag 20 februari
Op tijd m’n bed uit en tas inpakken. Het weekendje weg met Lonneke, Jan Willem en Steve stond voor de deur. Erg veel zin in. Ik vermaak me zo goed hier, maar zie nog niet heel veel van Malawi en dat ging nu als het goed is wel gebeuren.
Eerst even naar de Greenshop om wat dingen af te ronden en waar Steve ons op zou pikken om met zijn grote, hogere auto op pad te gaan. Steve is een man van in de 50, die hier in Nhkata Bay een restaurant heeft samen met zijn vrouw. Zij zit momenteel in Engeland om te werken, gaat een paar keer per jaar terug om wat extra geld te verdienen. Steve had er wel oren naar om een weekendje weg te gaan. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Eerste stop was Vwaza, natuurpark waar ik over een paar weken ook met Sanne heen zou gaan. Voor we daar kwamen moesten we over een offroad, hobbelige weg, een hele hobbelige weg. We werden flink door elkaar geschud, maar hebben het gehaald!
Helaas begon het vrij snel na aankomst te regenen, waardoor we genoodzaakt waren onder de veranda van de chalets door te brengen. Eerst nog even met Steve en Lonneke een stukje door het park gereden, alleen wat impala’s en apen gezien. In het meer zwemmen nijlpaarden, helaas heb ik ze alleen met de kop in het water gezien, maar wel overduidelijk gehoord. Als je tijd hebt moet je even voor de lol het geluid van een nijlpaard opzoeken! Haha.
Onder het genot van een lekkere pasta, een heerlijk wijntje, wat geklets en geschreeuw van Nijlpaarden hebben we de avond doorgebracht. Oprecht genieten, wat maak ik bijzondere dingen mee.
Daarna, samen met Lonneke ons chalet op gezocht waar we zouden slapen. De voorkant van het chalet was open met alleen gaas en hordoek ervoor. Heel gaaf. Je kon alles heel goed horen en zien.

Zaterdag 21 februari
Al vroeg, heel vroeg wakker; 5 uur. Omringd door de vele geluiden kon ik niet langer stil in bed blijven liggen; ik moest er uit, ik was zo nieuwsgierig naar alle geluiden dat ik voor op de veranda ben gaan zitten. In de twee uur dat ik buiten heb gezeten heb ik een kudde impala’s voorbij zien rennen, de meest prachtig gekleurde en fluitende vogeltjes gezien en gehoord nijlpaarden die vlak voor me in het water rondzwemmen, schreeuwen en met water spuiten. Tof hoor!
Rond half 8 toch nog even mijn bed in gekropen want inmiddels was ik wel weer moe geworden. De rust duurde niet heel lang want rond 8.15 kwamen Jan Willem en Steve ons van verre al wakker maken: ‘ Time to start the day, time to have breakfast’. Dus we waren wel genoodzaakt om ons bed uit te komen en de omelet van Steve te nuttigen. Uurtje later vertrokken we weer met de auto, nog wat noordelijker richting de Mushroom farm. Onderweg nog even gestopt bij een garage, er rommelde al een poosje wat aan de auto. Steve was er niet helemaal gerust op, dus wilde dit even laten checken. Drie kwartier later, wij hadden in de tussenliggende tijd in ‘Graceland Bar’ wat drinken genuttigd, was de auto klaar: 2000 kwacha armer.
Op naar Chtimba, Steve zette ons drieën aan het begin van de berg af; want we durfden de uitdaging wel aan en zijn naar boven gewandeld, in 2 uur en 7 minuten zijn we de berg op geklommen. Soms even afzien maar een erg leuke tocht. In de bomen hingen soms plastic zakjes, het leek wel alsof ze waren opgehangen, maar met welke achterliggende gedachte geen idee. Jan Willem en Lonneke maakten mij gek dat het Witchcraft is: de mensen hier geloven nogal in hekserij hier.
Maar eenmaal boven gekomen kon ik mijn ogen niet geloven; wat een prachtige plek en wat een waanzinnig uitzicht. Het was een heel heldere dag dus je kon heel ver kijken. Deze lodge is helemaal eco vriendelijk; er staan leuke rieten/houten hutjes, safari tenten, hangmatten. Ik keek mijn ogen uit. Wat gaaf. Omdat het zo hoog op de berg is hebben ze niet allerlei soorten maaltijden waar je s' avonds ui kan kiezen maar is het eten wat de pot schaft. Vanavond was dat een heerlijke aubergine curry met chapati en rijst. Ontzettend lekker.
Daarna m’n safari tent, met een normaal bed, ingekropen en vlot in slaap gevallen.

Zondag 22 februari
Vroeg wakker, tentdoeken open en vanuit bed zo genieten van dat prachtige uitzicht; geen hekje, muur of wat dan ook ervoor; dus echt vrij uitzicht.
Vannacht nog wakker geworden in de veronderstelling dat er een beer bij mijn hoofdeind stond te grommen, maar ja; wat kan je daar aan doen he? Dus met de geruststellende gedachte dat er watchmen rondlopen maar weer gaan slapen.(Er zijn geen beren hier hoor, dus zal ze wel hebben zien vliegen).
Na een lekker ontbijtje zijn we wandelend naar de watervallen gegaan. Een erg mooie wandeling, spelende kinderen op straat, lekker zonnetje, prachtige uitzichten.
Wau wat was het mooi, glibber, glibber door het water heen, weer terug, andere view punt opgezocht. En op zoek gegaan naar het punt waar je achter de waterval kon komen. Daar was Steve wel eens geweest. Met onze plaatselijke gids Moses op pad gegaan. Zo, dat was een flinke klim, erg steil maar we zijn er gekomen en het was ontzettend mooi en zo de moeite waard! Wauw, wauw, wauw.
Het grappige is dat je hier gewoon kon komen zonder eerst entree te betalen. Maar misschien waren ze daar uiteindelijk ook wel weer achter gekomen. Geen idee. Nu had Moses weer geluk en 200 kwacha verdiend. Hij blij, wij nog meer.
Daarna weer aan terugtocht begonnen; wat gedronken bij een plaatselijk restaurantje; heel leuk en sfeervol opgezet voor Malawiaanse begrippen; bleek achteraf om de kok van de Mushroom farm te gaan. Hij was daar gestopt en zijn eigen restaurant begonnen; slim zaken doen noemen we dat!

De rest van de middag geluierd in de hangmat, schrijvend in mijn mooie reisdagboekje en bovenal genietend van het uitzicht op de Mushroom farm doorgebracht. ‘s Avonds weer genoten van een heerlijk bord spaghetti met knoflookbrood en weer ons bed opgezocht.

Maandag 23 februari
Samen met 2 Hongaren in de achterbak en een Portugees meisje in de auto de terugtocht naar Mzuzu wee begonnen. Zij blij met de aangeboden lift, wij wat meer beentjes bij elkaar in de auto.
Onderweg werd Steve nog geflitst. Er is in Malawi best veel politie, maar met vriendelijk lachen kom je vaak een heel eind. Het maakt hier ook niet uit hoe veel je te hard rijdt, de boete is altijd hetzelfde. Steve kon er nog wat vanaf praten, dus uiteindelijk heeft hij 5000 kwacha betaald; 10 euro. Dat zijn de betere prijzen toch?

Bij de Greenshop aangekomen werden we hartverwarmend ontvangen door de studenten, gingen ons knuffelen en omhelzen en waren erg blij ons te zien. Alles liep op rolletjes en ze hadden een overheerlijke lemon cake gebakken. Dit hadden we zelf niet beter kunnen doen. Wauw wat zijn we trots op ze!

Op tijd weer naar Nhkata Bay gegaan om daar de resterende middag wat luierend door te brengen. We waren toch wel een beetje gaar van de reis.

Tot week 7!