Week 3

Oepss... het verslag is nogal lang geworden, maar dat komt door ons weekendje weg naar Bangalore. Neem gerust de tijd om het te lezen haha.

Vrijdag 23 maart 2012
Vandaag was het een holiday in Mysore, genaamd Gudhi Padwa. Dus we konden lekker uitslapen en relaxed wakker worden.
Smiddags vroeg Sudha of wij al plannen hadden, maar die hadden we nog niet. Dus ze vroeg of we bij haar kwamen eten. Ze vind het erg leuk om te koken, maar alleen voor vrienden en familie en niet wanneer z alleen was. Helaas ben ik de naam alweer vergeten, maar het was zo lekker! Dus dit ga ik zeker thuis ook een keer maken!
Daarna hebben we gezellig met Sudha zitten kletsen en heeft ze ons haar kinderfoto’s laten zien. Daarna gingen we naar de Brindavan Garden. Een klein uurtje met een bus rijden. Hele mooie tuinen met allemaal fonteinen en ‘ s avonds gingen de lampjes aan, een erg mooi gezicht, alleen wordt dat natuurlijk op foto’s nooit echt mooi vastgelegd. Het in real life zien is het mooist!
Toen was het inmiddels alweer 21.00 uur en wij hadden toch wel een beetje trek gekregen. Dus Sudha stelde voor om een pizza te bestellen bij domino’s en die bij ons hostel te laten bezorgen.
Dat leek ons wel wat. Helaas waren 2 pizza’s net zo duur als iets van 3 of 4 maaltijden, dus dat doen we maar niet te vaak haha. We beginnen al op onze centen te letten.

Oh trouwens, jullie kunnen trots op me zijn!
Uit onze douche kop kwamen in het begin 4 stralen, toen werden het er 3.... 2 en toen vonden we het niet zo leuk meer, want w moesten nu wel echt bukken om onze hare te wassen onder veel lagere straal.
Ik heb de douchekop (super verroest) eraf gedraaid en alle gaatjes met een naald doorgeprikt. Douchekop er weer op gedraaid.. en hij doet het nu toch goed! Niet normaal, heerlijke douche nu. Beetje jammer alleen dat de douche ’s ochtends gloeiend heet is, dat is wat minder. Dus we staan hooguit 1 a 2 minuten eronder. Hopen dat het binnenkort wat minder wordt. Maar we hebben in ieder geval een lekkere straal nu!

Zaterdag 24 maart 2012
Vandaag weer een lekker dagje uitgeslapen en we zouden vanmiddag het paleis van binnen gaan bezoeken. Dus eerst lekker relaxed wakker geworden, dat bevalt mij stiekem toch wel. Ik ben hier toch echt meer een avondmens. Dan kom ik een beetje tot leven en doe ik even lekker gek met Rob. En Karin reageert dan zo af en toe en dan liggen wij weer dubbel. Maargoed Kaar is dan weer super vroeg ‘ s ochtends wakker, wanneer wij nog lekker in dromenland liggen.

Het paleis was erg mooi van binnen om te zien. Maar we hadden er nog niets meer, iets groter verwacht Maar we zullen wel niet alles mogen zien.
Hier moet je 200 roepies betalen als je buitenlander ben en 40 voor Indiase mensen, en gratis voor studenten. Wij vonden het belachelijk om 200 roepies te betalen en probeerden duidelijk te maken dat we studenten waren, ik had mijn HU kaart mee, maar helaas daar nam hij geen genoegen mee, dus we dropen maar weer af.
Toen kwam ik ineens op het idee dat er in ons visum staat dat we hier voor een internship bij JSS zijn, dat vond meneer wel goed en dus mochten we voor 40 roepie naar binnen, nog niet gratis, maaaar als 160 roepie minder! Zijn toch weer 3 maaltijden! =) hahaha.

Ik kreeg buiten ineens een baby in m’n armen gedrukt, met de vraag of we daarmee op de foto wilden. Leuk hoor, alleen vond de baby het iets minder.
We krijgen nog steeds aardig wat verzoeken op een dag of we met mensen op de foto willen, maar we wimpelen het al wat meer af, want het wordt nu wel steeds minder leuk. Maar ach zo’n baby kun je niet weerstaan toch? Haha.

Nu zitten we alweer een paar uurtjes te relaxen op onze kamer, we hebben een watermeloen gekocht en die lekker opgegeten en nu is het zo maar weer tijd om Nalpak op te zoeken en een maaltijd te nuttigen!

Zondag 25 maart 2012
Weer een heerlijk dagje uitslapen en relaxen. Sudha had ons uitgenodigd om ’ s middags te komen eten, ze had bezoek van een meisje en ze vind het leuk om te koken voor anderen.
Het eten was weer heerlijk, ik denk dat ik haar kookstijl nog ga missen, het is zoveel lekkerder dan in een restaurant. Hopelijk gaan we er nog wat van leren en kan ik deze heerlijke gerechten ook thuis maken, waar we ze dan natuurlijk met de hand op eten ;)
Daarna hebben we nog gezellig zitten kletsen over onze laatste twee weken, wat we kunnen gaan doen, welke plaatsen leuk zijn. Sudha kent bijna overal wel een vriend waardoor het boeken heel handig is en we waarschijnlijk bij veel dingen gewoon een persoonlijke gids hebben haha. Maar allereerst moeten we overal toestemming voor vragen bij Sir. Ben benieuwd hoe dat zal gaan verlopen, want dat staat voor dinsdag op de planning.
Rond een uur of 4 hebben we Karin naar het hostel gebracht zodat zij lekker kon skypen met haar familie. Even tijd voor zichzelf. Robine en ik zijn met Sudha en het meisje gaan shoppen, zij moest wat dingen voor haar zus kopen. En Rob en ik wilde wel wat andere shirtjes, want wij hebben gewoon te weinig bij ons. Wat dat betreft is een backpack niet voor mij gemaakt haha.
Helaas heb ik niets gevonden, Robine wel, het is wel grappig hoe dat hier gaat. Je komt een winkel binnen, vertelt wat je ongeveer zoekt en die man komt met 20 shirtjes aanlopen van wat het dus juist niet moest zijn.. logisch.
Daarna gingen we naar een hele grote shoppingmall waar in een winkel op de kledingafdelingen op iedere hoek van elk kledingrek een verkoopster stond, zodra je iets aanraakte kwamen ze naar je toe. Niet heel relaxed shoppen dus.
Wellicht slagen we aankomend weekend in Bangalore, dat is een stuk groter.

’ S Avonds gingen we eten in een leuk maar nogal druk restaurantje. Het eten liet lang op zich wachten maar was erg lekker. Ik had een vegetable spring roll, oftewel een hele grote loempia! Smullen dus.
Helaas moesten Rob en Sudha erg lang op hun eten wachten, Karin en ik waarin inmiddels ook al 20 minuten klaar en toen was hun eten er nog steeds niet. Have patient! Is hier een codewoord.

Oja ik had in de supermarkt die middag ook nog een flesje met spul gekocht waarvan je was weer stralend wit wordt. Dat leek me wel wat, want mijn witte hemdjes zijn niet zo wit meer. Maak ik het ‘ s avonds open is het knal paars spul, geeft het enorm af en zaten mijn vingers er helemaal onder! Kreeg het er ook niet meer af. Hier durfde ik ons witte wasje toch echt niet bij te gooien. Eerst maar is proberen met een schoonmaaklapje.. geen onverstandige keuze, de volgende ochtend was het doekje paars!
Wat is dit in vredesnaam voor spul? Haha.

Maandag 26 maart 2012
Yes, na het douchen waren m’n vingers weer redelijk schoon. Zag het mezelf al in het Engels uitleggen hoe ik aan paarse vingers kwam.. NOT.

Na een paar dagen uitslapen zou vandaag toch echt de wekker weer gaan. Rond een uur of 8 werden we gebeld door Sudha dat we naar de Sneha Karim School voor spastische kinderen konden gaan en eerst gewoon de schoolbus zouden moeten nemen.
Bij een andere school zouden we uitstappen en zou Wasim ( de man die ons de eerste keer heeft opgehaald) ons ophalen en naar de school brengen.
Wat een mooie ervaring was deze ochtend. Het was een enorm mooi schoolgebouw, zeker voor Indiase begrippen, nog enorm nieuw want ze zijn pas 5 maanden open. Inmiddels bestaat de school nu 8 jaar, maar zijn ze dus verhuisd.
We kregen een rondleiding door de school en iedereen is zo enthousiast en vrolijk naar ons toe dat je er een warm gevoel van krijgt.
Daarna kregen we een uitgebreide uitleg van Wasim over de school, kinderen, verschillende soorten spasme. Hij vertelde met zo enorm veel enthousiasme over het vak en bepaalde kinderen dat ook wij gelijk enthousiast waren en enorm veel zin hebben om daar de komende ochtenden door te brengen.
Door dit te zien, krijg ik ook enorm veel zin in mijn eindstage om te werken met deze kinderen.
Je ziet hier de kinderen opbloeien wanneer ze weer kunnen communiceren op een andere manier. Geweldig om te zien dat ze hier daarin ook zo ontwikkeld zijn en er veel verschillende mogelijkheden zijn. We zullen hier de komende ochtenden verblijven, waar we alle drie veel zin hebben, we krijgen er vast enorm veel energie van zodat we de middagen weer kunnen gaan observeren in het ietwat saaie ziekenhuis.

Nu zitten we weer lekker in het hostel, bij te komen van de dag en te wachten op de waterman, want ons water is weer op! We drinken hier echt liters en niet veel anders dan dat.. af en toe een glaasje jus ‘d orange. Maar op water doen wij het alle drie toch het best haha.

Oja ik had vandaag nog voor de grap gevraagd aan Wasim, toen ik naast hem zat in de auto, hoeveel rijlessen je hier nou moet nemen. Want ik verbaas me nog steeds over het verkeer hier en dat heb allemaal goed gaat. Hij antwoordde lachend, ‘ ach 1 of gewoon geen’. ‘ Je betaald gewoon geld en je krijgt je papiertje’. Daar was hij het ook niet echt mee eens, en hij vond regels in het verkeer toch ook wel beter. Grappig om te weten. Lijkt me 1 groot drama om hier te moeten rondrijden in een auto, fiets, riskja, scooter.
En er was 1 overeenkomst tussen alle steden en het verkeer, ‘They all have damaged auto’s’. Tsja.

’ S Avonds nog even wat gaan eten bij Nalpak, ons vaste stamrestaurant. Nadat onze maagjes weer gevuld waren liepen we langs een tempel, daar zagen we een motor geheiligd worden. Later hoorden we dat dit vaak meerdere malen gebeurd en niet alleen met voertuigen.. ook met nieuwe televisies en laptops. Maar dit gebeurd gewoon thuis, het zou toch wat zijn als je mensen met hun tv of laptop naar een tempel zag sjouwen haha.

Woensdag 28 maart 2012
Terwijl ik dit verhaaltje op woensdag aan het schrijven ben in mijn reisdagboekje, komt de meneer uit de mediatheek weer naar ons toe met wet 3 snoepjes. Tot nu toe, iedere keer als we op school zijn, krijgen we 3 snoepjes van hem en een big smile. Tot nu toe zijn het ook iedere keer weer andere snoepjes. Wij liggen steeds weer dubbel, omdat hij niets zegt en alleen zijn hand open doet waar dan 3 snoepjes in liggen.

Maar de ochtend hebben we weer doorgebracht op de Sneha Kiran school. Helaas konden Robine en ik geen klas bekijken maar hadden we wel een leuk gesprek met Wasim. Hij vertelde ons van alles over de eet- en drinkproblemen waar ze tegenaan lopen bij spastische kinderen. Er blijkt nog erg veel onwetendheid te zijn over de hoe gevaarlijk deze problemen kunnen zijn voor de slik. Dit komt vooral nog veel voor bij docenten en ouders die de kinderen eten en drinken geven. Het drinken wordt sms gewoon recht achter in de keel gegoten..
Op de opleiding wordt er tot nu toe nog weinig onderwijs over eet en drink problematiek gegeven, maar daar komt vanaf juni verandering in, dan wordt er een speciale slikkliniek geopend waardoor de studenten daar meet practica in krijgen.

Na een lunch in het ziekenhuis, zijn we naar the college gegaan om de professor te ontmoeten en hem toestemming te vragen voor een weekendje weg. Helaas ging dit niet zoals gepland. Hij wil dat er dan sowieso studenten of leraren mee gaan om ons te begeleiden. Er gaat nu gekeken worden naar andere mogelijkheden. En waarschijnlijk sowieso een weekendje naar Mangalore, een grote stad in het zuiden, waar de prof iets gaat regelen. Leuk vooruitzicht dus.

Savonds zijn we voor het eerst alleen met de riksja geweest, alhoewel, we lieten de chauffeur een smsje lezen met de bestemming haha. Na de boodschappen weer binnen te hebben, gingen we wer met de riskja terug en hebben we nog afgedingd.. goed bezig geweest.
Als avondeten nog een banaan naar binnen gewerkt. Je hebt hier zo ontzettend veel verschillende soorten bananen, grote en kleine, groen, geel. En 3 bananen kosten maar 9 roepie, dat is dus 6.5 cent voor 3 bananen!

Donderdag 28 maart 2012
Goedemorgen, uhh nacht. Het is 3.30 uur en we worden om 4.30 uur verwacht bij Sudha om met de bus naar het congress in Bangalore te vertrekken.
We stonden natuurlijke als echte hollanders stipt om 4.30 uur bij Sudha voor de deur, daar riep ze 10 minuten later naar beneden dat ze over 5 minuten zou komen. Daar stonden we dan midden in de nacht terwijl we doodsangsten uit stonden voor laag overvliegende vleermuizen en rondrennende ratten. Gatverdamme, die hoefden we allemaal toch echt niet te zien.
Na een riskja gevonden te hebben die bereid was ons midden in de nacht naar het busstattion te brengen, stonden de andere studenten ons daar al op te wachten. We konden kiezen uit een normale bus of een touringcar. Gelukkig werd het de laatste. Hier konden de stoelen lekker onderuit en konden we een poging tot slapen doen. Helaas, leuk bedacht, maar elke 10 meter knap je over een ‘speed hump’ heen en dan ben je weer lekker door elkaar geschud.

Bangalore is 1 grote, stinkende chaos van verkeer. Hier wil je toch echt niet kunnen rijden. Enorme files voor stoplichten, scooters die nog even snel voor de auto schieten, en tussendoor steekt er nog een koe of hond over.
Het congress werd gegeven in het ‘ dr. Sr. Chandrasekhar Intitute of Speech and Hearing’. Het werd helaas een erg saaie middag, sommige sprekers waren goed te volgen maar veel ook niet. En het onderwerp was dan ook nog 3 dagen lang cochleaire implantaten, best interessant, maar 3 dagen is wat veel. Aangezien het natuurlijk ook al erg vroeg was vanmorgen ha dik moeite m’n ogen open te houden.
We zouden de vrije uurtjes op sleeptouw genomen worden door Sneha (student) en haar vriendinnen. Rond een uur of 3 waren zij ook een beetje verveeld en zijn we in groepjes naar buiten gesneakt.
In 2 riskja’s dwars door Bangalore gesjeest om bij het huis te komen waar de meiden allemaal verbleven. Daar gingen ze zich even opfrissen en wachten tot de zon onder was, want ze konden die goed tegen de zon.
Vervolgens naar een grote shoppingmall, waar we een beetje rond konden kijken. Voordat je hier zo’n mall in gaat moet je eerst door detectiepoortjes en wordt er met een detectieapparaat in je tas gekeken en langs je lijf gegaan. De mannen door de mannen en de vrouwen door de vrouwen. Inmiddels dit al zovaak gedaan, dat we er al aan gewend raken.
Daarna was het eindelijk tijd om naar onze overnachtingsplek te gaan, dit bleek een hele mooie bed&breakfast te zijn. We kregen de princess room omdat de andere kamers vol waren en er wel gereserveerd was voor ons. Dit bleek een grote woonkmaer met keuken te zijn en en een enorme slaapkamer. We waren helemaal beduusd na het zien van deze kamer, na 3 weken in onze donkere kamer in het hostel te hebben geleefd. In Nederland zou je dit een prima kamer vinden, maar voor Indiase begrippen is het prachtig. We hadden dan ook al helemaal zin om op de dikke matrassen met goede kussens te ploffen om te gaan slapen.

Vrijdag 30 maart 2012
Echt heerlijke geslapen, en na 3 weken eindelijk weer is aan 1 stuk door. We werden om 10.30 opgehaald door een ‘cab’ die Sneha had geregeld en die ons naar het congress zou brengen. We waren inmiddels al 2 uur te laat, maar dat scheen niet echt uit te maken. We kwamen precies getimed met de thee-pauze binnen.
Na daar weer een paar uur te hebben doorgebracht konden we weer gaan. We zouden gaan ‘street shoppen’. Oftewel een hele lange winkelstraat met talloze winkels. Helaas kunnen wij niet zoveel kopen, omdat het allemaal mee terug moet in de backpack, dit hebben we ongeveer 10x moeten uitleggen en bleven ze niet begrijpen. Want de meiden gingen helemaal los en hadden aardig wat gekocht.
We werden nog even in een winkel gedropt vol met souvenirtjes en sjaals en tapijten. Karin kreeg nog een sjaal omgedrapeerd waarbij de man zei: ‘ it makes you more beautiful then you already are’. Hilarisch, Karin onderging het stoicijns en ik lag helemaal dubbel.
En nu hadden we nog 1 nachtje te gaan in die heerlijke kamer, ik wilde de kussens al meesmokkelen maar Rob en Kaar geven me weinig kans, jammer. Dan nog maar een nachtje genieten ;)

Zaterdag 31 maart 2012
Na al onze zooi bij elkaar geraapt te hebben en een lekker omeletje als ontbijt op te hebben werden we weer door een ‘cab’ opgehaald, die ons naar het huisje waar Sneha verbleef bracht. Daar werd ons verteld dat deze man ons de hele dag langs alle toeristische plekjes van Bangalore zou rijden en ons daarna bij het station weer zou afzetten.
Hij wachtte overal net zo lang als wij wilden rondkijken. Dit grapje kostte voor de hele dag 900 RS. Oftewel iets van 15 euro. Kunnen de taxi’s in NL nog wat van leren.
We gingen naar een park, waar Robine een poging deed in een boom te klimmen, wat haar helaas een schaafwond opleverde, maar gelukkig wel veel lol om kon hebben.
Daarna naar Lalbach Garden, een hele mooie tuin, maar allemaal bomen en een mooi uitzicht over Bangalore. We werden hier rondgeleid door een gids die ons van alles uitlegde, wel leuk, want dan kijk je wat gerichter. Een nadeel was dat hij vervolgens aan het eind van de rondleiding 450 RS per persoon vroeg. Dat waren wij natuurlijk niet van plan, zo’n belachelijk hoog bedrag. We mochten wel naar de manager lopen om het na te vragen. Die beaamde natuurlijk hetzelfde. Uiteindelijk mcohten we dan wel 300 RS p.p. betalen, maar dat vonden we nog steeds veel te veel, vooral omdat ons dit niet van te voren was verteld. We hebben de beste man 300 RS in totaal gegeven en zijn toen weggelopen. Later hoorden we dat rond de 200 RS in totaal een normale prijs was, we werden dus flink afgezet, maar gelukkig hebben we daar geen gehoor aan gegeven. Weer wat geleerd.
Daarna nog naar een museum en langs het parlementsgebouw. Leuk om te zien.
Uiteindelijk werden we om half 4 op het station gedropt, waar we dan op Sneha moesten wachten, we moesten maar even in een restaurantje gaan zitten. Dit duurde uiteindelijk 2 uur en een kwartier. Daarna de trein in gestapt. Wat een belevenis was dat. Bom-Bom-Bom vol. Niet normaal. We stonden helemaal op elkaar gedrukt, tegen stinkende vieze mannen aan. Maar wel hilarisch om mee te maken. Er kwam een man binnen met en enorme blauwe ton, die wilde er ook nog graag bij, en dat gebeurd dan ook gewoon. En een vrouw met een enorme mand op d’r hoofd, die ze bij een man op schoot plantte. Want zelf kon ze ook geen kant op.. en maar schreeuwen dat ze deed.
Er kwamen zwervers langs, talloze mensen die iets wilden verkopen en nog gehandicapte/blind emensen die muziek maakten.
Gelukkig kon ik na een uur ook zitten, wat de reis van 3 uur toch wel wat aangenamer maakte. Hele rare treinreis. 1x en nooit weer haha, want voor ons scheelt het maar iets van 1.50 met de bus, dus daar geven we dan toch de voorkeur aan.
In Mysore aangekomen nog even boodschappen gedaan en toen we weer naar buiten stapten was er een enorme regenbui! Heel raar, die hadden we al een tijd niet meer gezien. Het duurde maar 10 minuten ofzo, maar het ging goed te keer.

Zondag 1 april 2012
Na heerlijk te hebben uitgeslapen ben ik nu mijn verhaaltje voor waarbenjij.nu aan het typen. Zo even wat foto’s uploaden en dan hebben jullie weer wat te lezen haha.
Straks gaan we voor het eerst zwemmen! Heerlijk, we hebben er al veel zin in!

Schrijf vooral berichtjes terug, want die zijn erg leuk om te lezen!

Liefs van hier