Week 2

Hoi hoi allemaal!
En nee ik ben nog niet aan de rees haha.
Maar ik begin maar waar we gebleven zijn. De vrijdag!


Vrijdag 16 maart 2012
We hadden gisteren als naar Sudha gesmst of we weer zelf met de bus moesten en dat was inderdaad weer de bedoeling. Maar toen we daar kwamen aanlopen was er nog geen bus te bekennen, we hebben toch nog maar even gewacht maar helaas er kwam niets. Inmiddels hadden we Sudha ook gesmst en van haar moesten we nog maar even wachten. Maar na 5 minuten kwamen er 2 meisjes aangelopen dat we met hun mee moesten naar het ziekenhuis, dus wij dat maar gedaan. Bleek dat er vandaag heelmaal geen bus rijd.. stom! In het ziekenhuis aangekomen kregen we een beetje een rondleiding op de logopedische afdelingen: audiologie en spraak/taal problemen. We hebben eerst een tijdje uitleg gekregen over alle audiometers, dat was goed te volgen omdat het hetzelfde gaat als in Nederland. Daarna werd er een audiogram afgenomen bij Karin. Leuk om mee te maken! Ze had een goed gehoor, dus dat was weer een hele geruststelling.
Daarna nog een tijdje meegekeken bij behandelingen en daarna hadden we toch wel honger gekregen, maar we kregen niet zo goed hoogte van wat nou de bedoeling was. Meestal gaat er altijd een docent met ons mee lunchen, maar die indruk kregen we nu niet echt. Dus wij maar aan een student vragen of we ergens konden gaan lunchen.. volgens haar kon dat wel en ze liep mee naar buiten om wat restaurantjes aan te wijzen. Dus wij maar op pad, we zijn naar hetzelfde restaurant geweest als waar we meestal heen gaan: Nalpak restaurant. Daar maar weer noodles besteld.
Toen we weer terugkwamen in het ziekenhuis bleek iedereen heel ongerust te zijn en was het niet de bedoeling geweest dat we zelf gingen lunchen maar dat 2 studenten ons mee zouden nemen naar de kantine van het ziekenhuis. Oeps foutje, maar dan moeten ze ons dat maar van tevoren vertellen hoor.
Daarna mochten we kiezen of bij audiologie of spraak taalproblemen wilden kijken. Mij sprak het laatste wat meer aan. Dus we hadden ons met zn drietjes weer onderverdeeld achter 3 gordijntjes en behandelingen geobserveerd.
Ze lokken hier de kinderen gewoon continue met snoepjes en wanneer een kind iets fout doet wordt er gewoon een behoorlijk harde tik uitgedeeld door de studenten. Bizar om te zien omdat moeder er gewoon bijzit en het kennelijk allemaal best vind. Ik vond het niet echt leuk om te zien, maar de kids leken er gelukkig niet onder te lijden.


Savonds zouden we naar een dansfestival gaan, ze noemen hier namelijk alles een festival. Het was eigenlijk een danswedstrijd tussen verschillende opleidingen. We werden opgehaald door Dipti omdat Sudha onverwachts haar broer uit Bangalore op bezoek.
Op het festival aangekomen merkte je dat de docenten ook erg betrokken waren bij het dansgroepje van Speech and Hearing. Meisjes waren helemaal mooi opgemaakt en hadden mooie kleding aan. Ze waren er klaar voor!
Wij het terrein opgelopen en het was aardig druk. We hadden ons mooie Indiase kleding aangedaan, maar bijna iedereen had nu een spijkerbroek met hip shirtje erop aan. We waren lichtelijk overdressed haha.
Eerst stonden we nogal achteraan maar al vrij snel werden er 3 stoelen vrij gemaakt en was het de bedoeling dat we daarop gingen zitten. Dat wilden we helemaal niet maar eigenlijk werden we er een beetje toe gedwongen. Zo bijzonder hoe gastvrij iedereen is.
Het werd een leuke avond met veel verschillende dansacts, van hiphop tot bollywood tot afrikaanse dans.
We weten uiteindelijk niet wie er gewonnen heeft maar hebben wel alle dansen gezien. Het was trouwens ook wel weer gek om daar te zijn omdat iedereen gewoon weer donker is, zo raar om mee te maken dat je met zn drietjes blank en super opvallend bent.

zaterdag 17 maart 2012
We hadden vanmorgen helaas ook niets te ontbijten en zijn toen maar een spelletje gaan spelen om de tijd te doden. Om een uur of 1 zijn we weer naar Nalpak restaurant gelopen. ( Waar ze ons inmiddels ook wel kennen haha) En hebben we rijst gegeten. Ik kan er nog niet zo goed aan wennen om als ontbijt/lunch rijst te eten, maar het moet maar.


Na een erg luie middag in onze kamer te hebben doorgebracht werden we rond een uur of 5 gebeld door Sudha, met de vraag of we met haar en dr broer mee gingen naar de bioscoop. Dat leek ons wel wat aangezien het tot nu toe een beetje saai was. Het was wel de bedoeling dat we dan gelijk kwamen want de film begon om 6 uur.
Eenmaal bij Sudha aangekomen hebben we kennis gemaakt met haar broer Vino.
Nou toen op in de Riksja, wij eerst en broer en zus volgden in een andere. Het was uiteindelijk nog een aardige rit toen we aankwamen bij een spiksplinter nieuw, luxe gebouw met allerlei winkels en een KFC. Helemaal bovenin was de bios. Wij hard schuiven over de spekgladde vloer richting boven.
Daar betaalden we 200 roepies voor 5 kaartjes, wat dus neerkomt op ongeveer 4 euro p.p. Valt mee toch? Daarna werden de dames door een vrouw gefouilleerd en Vino door een man. Wat dat betreft is het wel veilig hier.
In de bios aangekomen begon de film net. Maar er kwamen tot 20 minuten nadat de film was begonnen nog steeds mensen binnen, mensen bleven praten, kleine kinderen zaten te huilen en mobieltjes gingen af.. heel apart. Gelukkig werd het later wel rustiger. De stoelen waren trouwens heel relaxed, half achterover hangend.. heerlijk om zo een film te kijken.
Ooh het was trouwens John Carter 3D. Een film waar ik anders nooit heen zou gaan, maar wat nu eigenlijk best leuk was ;)

Na afloop gingen we helemaal beneden, in de kelder was een grote supermarkt, konden wij mooi even onze boodschapjes doen want die hadden we er inmiddels allemaal door heen gejast.
Na afloop vroeg Sudha of we zin hadden in een hamburger, en zij wist wel een leuk tentje. We kwamen aanlopen was het echt een ienieminie klein zaakje vol met stoelen genaamd: Down Town. Klonk veelbelovend.. maar het was best lekker, na een week geleefd te hebben of vegetarische noodles en rijst.
Gelukkig waren onze buikjes het ook eens met deze beslissing.

Onderweg naar huis vertelde Sudha dat zij en haar broer de volgende dag naar de tempel wilden, een tempel boven op een berg waar we inmiddels al veel over gehoord hadden. Nou dat klonk wel goed! We wilden graag mee, enige puntje was dat we dan om 6 uur sochtends gingen vertrekken. Nice!
Toen we bij onze kamer aankwamen en eenmaal in bed lagen was het al 22.30. Gauw slapen dus maar.


Zondag 18 maart 2012
05.00 uur, goedemorgen India. Het is best vroeg. Maar we maken ons klaar voor een bijzondere wandeling naar de tempel. Helaas was er vanmorgen geen water. Rob had zich gelukkig zaterdagavond al gedouched en Karin met de laatste druppels.. helaas geen douche voor mij. Ach nouja, dan maar vies weg, douchen we wel weer bij terugkomst. Dus daar lopen we dan om 05.50 door Mysore op weg naar Sudha, wat een rust heerst er nog, best fijn. Al kwam het wel al aardig op gang.
Bij Sudha aangekomen bleek dat ook zij geen water hadden en dat we maar even naar boven moesten komen. Zij moesten wel eerst douchen voordat we naar de tempel gingen. Dus uiteindelijk vertrokken we om 6,45. Ja jongens, geduld leer je hier wel hebben.
Toen gezellig met z’n vijven in 1 Riksja en toen kon onze tocht naar boven beginnen. We werden verwelkomd beneden aan de trap door tal van wilde apen, leuk gezicht. En er waren al erg veel mensen op de been. Hele fitness groepen die de trappen (1000 treden!!) op renden. Lekkere oefening zo sochtends.
Maar jongens jongens wat een klim was dit om 7 uur, hele bevalling. Maar het uitzicht maakte erg veel goed! Wat is Mysore groot! Dat heb je eigenlijk helemaal niet door als je beneden leeft.

Boven aangekomen gingen we de tempel in, via een speciale ingang waarvoor je 20 RS p.p. moet betalen of de keus om erg lang in de rij te staan voor nope.
Binnen in de tempel moest je 1 RS betalen, je hand even boven vuur houden en je kreeg wat gele derrie wat je moest opdringen en daarna in je haar moest smeren. Die gele derrie heb ik maar overgeslagen, Rob heeft zich er moedig door heen geworsteld. Stoere Chick.
Daarna gebeurde dit ritueel nog 2x in verschillende ruimtes en tempels, We hebben nog een rondje gelopen, er was een klein marktje. Kaar en ik hebben nog melk uit een kokosnoot gedronken met een rietje! Super leuk gezicht, best lekker een paar slokken maar jeetje wat zit er veel in, dus ook wij waren nu wel stoer dat we het helemaal leeg hadden gedronken.
Helaas was mijn buikje het daar een uurtje later niet mee eens.


Maandag 19 maart 2012
Vandaag zouden we naar de Sahana school gaan. Helaas ging dit niet door omdat de bus niet kwam opdagen, achja zo gaat dat. Toen hebben we de ochtend doorgebracht op het Audiologie gedeelte van het ziekenhuis. Dit was nogal saai want w konden vrij weinig doen. Na een paar uurtjes mochten Karin en Robine een gehoortest bij mij afnemen. Super grappig, want achter mij stonden dus een stuk of 8 studenten met elkaar te fluisteren, en er ging een mobieltje af. Super grappig. Want mijn gehoor kwam toch wel iets slechter uit de bus dan in Nederland. Maar toch leuk om een keer mee te maken.
Robs had al een paar dagen last van haar wang. Dus dat hadden we aangegeven bij Sudha, en ja hoor ze kon diezelfde ochtend nog terecht bij de dokter. Ik ging met d’r mee. Wat een belevenis. Er staan weer 5 mensen om je heen en een dokter met een mooi zilveren geval op z’n voorhoofd keek in d’r mond. Het zal allemaal vast wel hygiënisch zijn, maar zo zag het er niet uit haha. Helaas kon de dokter niet zoveel doen, en moest ze ook nog naar de tandarts. Daar bleek dat het kwam door het spicy eten. Met 1 of ander zalfje moet het over gaan.. we zullen afwachten.

Savonds een relaxed avondje gehad, met internet! Dus Karin kon eindelijk contact hebben met het thuisfront! Heel leuk om te zien! Zijn we allemaal weer een beetje up to date!

Dinsdag 20 maart 2012
Als het goed is zouden we vandaag naar de Sahana school gaan. En gelukkig ging dit ook door! De Sahana school is een speciale school voor gehandicapte kinderen. Echt heel leuk om te zien. Allemaal kindjes met het Down syndroom, of met spasme, van alles. Leuk om de behandelingen te zien.
Daarna vroeg ik of we een beetje door de school mochten kijken en dat was wel goed. Ze liepen met ons mee, het was eigenlijk maar 1 gang van een groot complex. In elke klas werden we hartelijk ontvangen. En iedereen vroeg waar we vandaan kwamen en hoe we heetten. Daarna kwam ( we denken) de directeur langs en die wilde graag dat we met elke klas op de foto gingen. Ook kinderen die op de gang zaten zijn we mee op de foto geweest. We hadden onze lach op continu gezet en er zijn heel wat foto’s gemaakt. Daarna wilden ze graag nog onze mening over de school weten, onze namen en mailadressen. Ben benieuwd of we daar nog wat van horen haha.
Maar het was weer een hele belevenis.

Smiddags gingen we met een docent lunchen in de kantine van het ziekenhuis. Daar staan dan 4 pannen op een rijtje en dan krijg je zo’n lekkere kwak p je bord. ( Van de metalen, zilveren borden) en dan mag je het met je handen op peuzelen. Gelukkig was het nog best goed te doen. En zijn onze buiken er niet echt van overstuur geraakt.

Na de lunch weer terug naar de school. Weer een middagje wat behandelingen geobserveerd.

Woensdag 21 maart 2012
Het begin van de lente in Nederland! Hier is het al hoog zomer, al zeggen ze dat het in April en Mei nog warmer gaat worden. Nog warmer dan 35 graden? Pff ben benieuwd! Al is het nu gelukkig nog wel uit te houden!
Vanaf april sluiten de scholen ook, dus we moeten de komende 1.5 week nog maar even genieten van de kindjes op de scholen want die gaan we daarna niet meer zien. Waar we dan heen gaan weet ik niet, maar je moet hier eigenlijk maar leven van dag tot dag..

.. en je vooral niet druk maken om een bus die een half uur later vertrekt.. zoals vandaag! We zijn uiteindelijk bij de Sahana school aangekomen en het was een leuke ochtend.
Voordat de school begint, gaan alle kinderen in rijtjes staan op een groot veld voor de school. Dan speelt er iemand op een grote trom en nog meer muziek en dan moeten ze meezingen. Wij maken dat dan van binnen mee, maar op een gegeven moment ging ook iedereen binnen staan, dus wij volgden gedwee. Het zal wel een soort gebed zijn geweest. Daarna lopen alle kinderen in rijtjes en me zwierende armen weer naar binnen. Doet me allemaal een beetje denken aan het leger, vooral ook omdat ze uniformpjes dragen.
Er kwam ook ng een jongetje naar me toegerend. Where are you from? What is your name? Dus ik zo Christel.. Hij: How sweet!! En rende toen weer snel weg. Haha, super grappig.
Weer leuke behandelingen gezien en de middag gelunched in het ziekenhuis. Daarna weer terug naar de school. Twee hele leuke behandelingen gezien met 2 kinderen met het Downsyndroom. De supervisor was dit keer ook heel leuk en betrokken en kwam met goede feedback waardoor het voor ons ook echt heel leuk was om naar te kijken en het was ook goed te volgen.

Donderdag 22 maart 2012
Om 8 uur werd ik wakkeer gemaakt en nog geen 2 minuten later wordt er op de deur geklopt. Robine doet open, met een dekbed om dr heen geslagen. Was het het schoonmaakmevrouwtje, die helaas geen engels spreekt. Maar we begrepen uit haar gebaren dat ze de badkamer wilde schoonmaken. Dus terwijl ik nog in mn bedje lag, en langzaam aan het licht aan het wennen was hoorde ik allemaal schrob geluiden uit de badkamer komen. Beetje jammer dat ik dat ook net de avond ervoor ook al had gedaan.. haha. Ze haalde hup onze was uit de emmer, kwakter het op de wc en gebruikte toen de allesreiniger en emmer die we hadden gekocht. Toen ze klaar was, zagen we geen verschil en was de was weer teruggekwakt in de emmer.
Tsja weer 20 roepies en een illusie voor een schone badkamer en was armer, maar wel weer super grappig om mee te maken.

Nou het vliegt hier al echt voor bij. Al twee weken voorbij, bizar, ben heel benieuwd hoe het verder allemaal gaat.
Vanaf april zijn de scholen hier gesloten, omdat het dan te warm is hier. Dus wat er dan allemaal gaat gebeuren ik weet het niet.

Trouwens heel leuk al jullie reacties, en PB fijn om te weten dat jullie lekker lasagna op hebben! Ik heb inmiddels ook al een keer lekker zoete spaghetti op haha.

Byee!